« »
 
[]« 1 lama » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 016b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LAMA1
1. LAMA. Festus : Lama, Lacuna. Gloss. Lat. Græc. Lamæ, πηλώδεις τόποι. Ugutio et Joan. de Janua : Lama, mæ, est locus voraginosus, vel lapis in via abruptus. Lama, i. frustum auri, vel argenti, vel alterius metalli. Papiæ, Lamæ sunt confractiones viarum, quæ fieri solent pluvia interveniente. Vita S. Mauri Episc. Cæsenatis n. 5 :
Locus scilicet nec præruptis cacuminibus sublimius ad alta porrectus, nec omnino depressus in ima, ad arvalis Lamæ videbatur planitiem coæquatus.
Ennius :
Silvarum saltus, latebras Lamasque lutosas.
Paulus Warnefridus lib. 1. de Gest. Longobardor. cap. 15. Piscinam Longobar. lingua Lamam appellari auctor est. Papias : Lama, Piscina dicitur a quibusdam Barbaris. Charta Alfonsi VII. Regis Hisp. æræ 1182. apud Yepez tom. 7 :
Et exinde per eam Lamam degenerari. Lama
, Danti in Infer. cant. 20. usurpatur pro valle. Inde Lamina, parva Lama. Vide Ughellum tom. 6. pag. 845. tom. 7. pag. 1273. tom. 9. pag. 206. Chronic. S. Bartholomæi de Carpineco lib. 2. pag. 1242. etc. Vide Forcellin.
P. Carpentier, 1766.
Stat. Mutin. rubr. 212. pag. 39. v° :
Fossata, quæ vadunt et sunt juxta stratam Ganaceti, serrentur et serrata teneantur, ita quod aqua discurrat in Lamam.
Italis, Lama est planicies, campus. Idem quod Torrens monte præcipiti devolutus, in Vita B. Cicchi tom. 1. Aug. pag. 661. col. 1 :
Diabolus serpens ejus felicibus actibus invidens, aquarum violentia et pestilentiæ inauditæ ita fortiter Lamam cimæ superioris induxit et irruit in ecclesiam prælibatam, etc.
Haud scio quid Lame significet, nisi sit mendum pro Sanctæ, vel Lunæ, in Charta ann. 1309. ex Reg. 13. Chartoph. reg. ch. 164 :
Pro facienda quadam elemosina annis singulis in prima die Lame Quadragesimæ pauperibus ad ecclesiam seu villam de Chanzeyo dicta die anno undecimque confluentibus.