LAMPREDA 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 lampreda » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 019a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LAMPREDA1

1. LAMPREDA, Mustela, muræna, Gall. Lamproye, Hisp. Lamprea, Ital. Lampreda, Germ. Lamprid, a λαμπυρίς, si credimus Salmasio ad Tertullianum de Pallio, quia colorem habet λαμπυρόν ; non a lambendis petris, ut volunt alii. Bernardi Monachi Ordo Cluniac. part. 1. cap. 17 :

Pro signo Lampredæ in maxilla cum digito simula punctos tres vel quatuor, propter illos punctos, quos Lampreda sub oculos habet.

Occurrit apud Limborchium Sentent. Inquisit. Tolos. pag. 105. in Charta ann. 1212. apud Marten. tom. 1. Ampliss. Collect. col. 1102. in alia ann. 1215. ex Archivo Monasterii Villæ-novæ, in alia ann. 1243. ex Archivo Ecclesiæ Lugdun. in Litteris ann. 1406. aqud Rymer. tom. 8. pag. 429. in aliis ann. 1422. apud eumd. tom. 10. pag. 175. et alibi. Vide Lampetra et Menagii Etymol. Gallic. voce Lamproie.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Lampredonius. Eadem notione. Diarium Joh. Bruchardi in Probat. Commentariorum de Comines tom. 3. pag. 483 :

Ordinasse cum quodam cive suo amico, ut Conventui mitteret Lampredonium optime paratum, veneno tamen imposito... et de pisce illo Lampredonio... dedisse gatto, qui gattus parte piscis sumpta cecidit et mortuus est.