« »
 
[]« Larsus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 032b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LARSUS
LARSUS, χαροπός, Venustus, glaucus, in Supplemento Antiquarii. Martinio legendum videtur Lætificus, Lætitiam vultu afferens, quod hæc vis sit vocis Græcæ. Quid si legeretur Larvus, ut ex Gloss. idem Martinius habet infra χαροπός, Cæsius, Larvus. A Larva, Persona, ficta facies, Larvus dictus, quasi Larvatus, Larva ornatus, sicque jocosam vultu prodens lætitiam, vel eam afferens oculis aliorum : quod significat vox Græca χαροπός, vel χάρωψ. Adde ex Castigat. in utrumque Glossar. in aliis Gloss. Cæsius, Larvus ; ubi vir doctus Ravus emendat.