« Larsus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 032b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LARSUS
LARSUS, χαροπός, Venustus, glaucus, in
Supplemento Antiquarii. Martinio legendum videtur Lætificus, Lætitiam vultu
afferens, quod hæc vis sit vocis Græcæ. Quid si legeretur Larvus, ut ex Gloss. idem
Martinius habet infra
χαροπός,
Cæsius, Larvus. A
Larva, Persona, ficta facies, Larvus dictus, quasi Larvatus, Larva
ornatus, sicque jocosam vultu prodens lætitiam, vel eam afferens oculis aliorum : quod
significat vox Græca χαροπός, vel χάρωψ. Adde
ex Castigat. in utrumque Glossar. in aliis Gloss. Cæsius, Larvus ; ubi vir doctus
Ravus emendat.