« Larsus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 032b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LARSUSLARSUS, χαροπός, Venustus, glaucus, in
Supplemento Antiquarii. Martinio legendum videtur Lætificus, Lætitiam vultu
afferens, quod hæc vis sit vocis Græcæ. Quid si legeretur Larvus, ut ex Gloss. idem
Martinius habet infra
χαροπός,
Cæsius, Larvus. A
Larva, Persona, ficta facies, Larvus dictus, quasi Larvatus, Larva
ornatus, sicque jocosam vultu prodens lætitiam, vel eam afferens oculis aliorum : quod
significat vox Græca χαροπός, vel χάρωψ. Adde
ex Castigat. in utrumque Glossar. in aliis Gloss. Cæsius, Larvus ; ubi vir doctus
Ravus emendat.

