« »
 
[]« Lateratim » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 035a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LATERATIM
LATERATIM, Super latus. S. Wilhelmi Constitut. Hirsaug. lib. 1. cap. 71 :
Quocunque modo recumbens jaceat, videlicet vel supernus, vel Lateratim, sive contractis genibus, nemo vituperet.
Vide in Lateraliter.