« Lateratio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 035a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LATERATIOLATERATIO, Finis, terminus, quo ager alteri lateratur seu conjungitur,
circumscriptio. Histor. MS. S. Cypriani Pictav. pag. 136 :
Rursum occurrit pag. seq. ut et in præcepto Caroli C. tom. 3. Concil.
Hispan. pag. 143. col. 2. et in Appendice Marcæ Hispan. col. 784. in Charta Willelmi Ducis
Aquitaniæ in Instrum. tom. 2. Gall. Christ. col. 465. etc. Vide
Laterare.
Habent Laterationes ex tribus partibus alodus prædicti Ricardi Sacerdotis, quarto vero fronte alodus Yldegarii.
Rursum occurrit pag. seq. ut et in præcepto Caroli C. tom. 3. Concil.
Hispan. pag. 143. col. 2. et in Appendice Marcæ Hispan. col. 784. in Charta Willelmi Ducis
Aquitaniæ in Instrum. tom. 2. Gall. Christ. col. 465. etc. Vide
Laterare.
