« »
 
[]« 2 lautum » (par L. Favre, 1883–1887), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 047b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LAUTUM2
2. LAUTUM. A voce Germanica Laute, Musicum instrumentum, ut cithara, in cordibus habens harmoniam, Italis, Liuto, Gallis, Luth. Stat. Bonon. ann. 1250-67. tom. III. pag. 558 :
Item statuit dominus Potestas, quod nemo de civitate bon. vel districtu, vel aliqua alia persona ire debeat per civitatem bon. vel burgos de nocte ante campanam, vel post cum Lauto (Liuto '65), violo, seu aliquo alio instrumento.... et qui contrafecerit solvat ille qui portaverit Lautum (Liutum '65), [] seu aliquod aliud instrumentum c. sol. bon. pro qualibet vice.
Fr.