LECTUALE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Lectuale » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 054a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LECTUALE

LECTUALE, Instrumentum lecti, proprie stragulum. Possidius in Vita S. Augustini cap. 22 :

Vestis ejus et calceamenta et Lectualia ex moderato et competenti habitu erant.

Regula S. Cæsarii ad Virgines cap. 41 :

Lectualia ipsa simplicia sint : nam satis indecorum est, si in lecto religioso stragula sæcularia, aut tapetia picta resplendeant. Lectualia sternere,

in libro Ordinis S. Victoris Parisiensis MS. cap. 37. Regula Solitarior. cap. 50 :

Ita etiam in lectisterniis modum tenere debent discretionis, id est, non pretiosa velint habere Lectualia, sed vilia, etc.

Regula Templarior. cap. 70 :

Lectualia vel lectisternia moderata dispensatione Magistri unusquisque habeat.

Occurrit apud Crodogangum Metensem Archiep. in Regula Canonicor. cap. 54. Vide Panellum.

Lectuolus, Idem quod Lectuale. Charta Adelgastri, filii Sylonis Regis Ovetensis, ann. 781. apud Sandovallium :

Mantas sex, quinque feltros, et septem Lectuolos, et tres scanos.

Lectualis Morbus, Quo quis in lecto detinetur, ϰλινιϰός. Vide Salmasium ad Histor. August. pag. 57.