LEGATUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

LEGATUS, Missus, seu qui in provincias a Principe ad exercenda judicia mittebatur. Annales Franc. Tiliani ann. 799 :

Legatos regios, qui tunc ad justitias faciendas apud eos commorabantur, comprehendunt.

Annales alii Francor. :

Saxones occasione nacta, Legatos Regis qui ad eos ob justitias faciendas missi erant comprehensos interficiunt.

Eginhardus ann. 814 :

Ad justitias faciendas, et oppressiones popularium relevandas, Legatos in omnes regni sui fines misit.

Frotharius Tullensis Epist. 25. nomine

Hetti Archiepiscopi Trevirensis, necnon et Legati Ludovici serenissimi Imperatoris

:

Notum sit tibi, quia terribile imperium ad nos pervenit Domini Imperatoris, ut omnibus notum faceremus, qui in nostra legatione manere videntur, quatenus universi se præparent, etc.

Vide Adonem in Chron. ann. 796. 815. Ratpertum de Casib. S. Galli cap. 5. et Capitul. 3. ann. 812. cap. 8.

Legatus, pro nuntio privati alicujus hominis. Occurrit in lib. Rames. sect. 265.

Legati a Latere, seu Apostolici, a Romano Pontifice in provincias cum amplissima auctoritate delegati, quæ ejusmodi est, ut toto legationis tempore non secus ac Pontifex ipse, honorentur, et suprema in rebus Ecclesiasticis potestate gaudeant, et ad Apostolicam sedem factas appellationes ipsi judicent, ut est in cap. 1. extr. de officio Legati. Gregorius VII. PP. in Epist. qua Legati munus Amato Episcopo Oloronensi impertit :

Romana Ecclesia hanc consuetudinem habuit ab ipsis suæ fundationis primordiis, ut ad omnes partes quæ Christianæ religionis titulo prænotantur, suos Legatos mitteret, quatenus ea quæ gubernator et rector ejusdem Romanæ Ecclesiæ per suam præsentiam expedire non prævalet, vice sua Legatis concessa, monita salutis, ac morum honestatem per eos cunctis per orbem terrarum constitutis Ecclesiis nuntiaret, easque Apostolica doctrina in omnibus quæ sacræ Religioni conveniunt, diligenter instrueret.

Vide Ep. 1. et 26. Joannis VIII. PP. ex iis quas Sirmondus edidit, præterea Petrum Morinum lib. 1. Exercitat. cap. 20. et Andream Saussaium in Libello apologetico cap. 2. Baluzium in Additionibus ad librum 5. Marcæ de Concordia Sacerdotii et Imperii, et supra Lateralis.

◊ Generatim porro a latere mitti ac delegari quivis Legati dicuntur, qui ex familia mittentis sunt. Possidius in Vita S. Augustini cap. 13 :

Propter quod perficiendum etiam a suo Latere... ad Africam judicem miserat.

Concilium Sardic. can. 5 :

Εἰ... ἀπὸ τοῦ ἰδίου πλευροῦ πρεσϐυτέρους ἀποστείλοι.

Gregorius M. lib. 12 :

A quo cum veneritis, quem a Latere nostro transmiserimus eas possit accipere.

Monachus Sangall. lib. 2. cap. 9 :

Tunc ex Latere Cæsaris directi sunt, qui eos honorifice introducerent.

Epistola Bonifacii PP. I. in Synodo Rom. sub Bonifacio II. edita ab Holstenio :

Quas (litteras) a nobis per Severum Apostolicæ Sedis Notarium... e nostro Latere destinatum videatis esse directas.

Concilium Carthag. VI. cap. 13 :

Deprecatione sua moverit Episcopum Romanum, ut e Latere suo Presbyterum mittat.

Episcopi Africani in Epistola ad Cælestinum PP. n. 4 :

Nam ut aliqui tanquam a tuæ Sanctitatis Latere mittantur, in nulla invenimus Patrum synodo constitutum.

Ignorabant canonem 5. Sardicensem, quem Romani Pontifices Synodo Nicenæ, ubi frustra quærebatur ab Afris, falso tribuebant. Concilium Duciacense I. part. 5 :

Vel si decreveritis mittere a Latere vestro habentes auctoritatem vestram, qui cum Episcopis judicent, etc.

Victor III. PP. lib. 1. Dial. :

Optimos ex Latere suo viros Capuam mittere placuit Pandulpho Principi.

Silvester Girald. in Præfat. ad Topogr. Hiberniæ ad Regem Angliæ :

Placuit Excellentiæ vestræ... me cum dilecto filio vestro Joanne in Hiberniam a Latere vestro transmittere.

Vide Juretum ad Epistolam Ivonis 36.

◊ Legati Apostolici a Latere munus Regibus etiam indultum a summis Pontificibus legimus. Scribit enim Hovedenus

ann. 1164. Henrico II. Regi summum Pontificem concessisse ; ut Legatus esset totius Angliæ : quod ille munus certis de causis abnuit.

Legati Nati, Archiepiscopi vel Episcopi, qui jure Legatorum Apostolicæ Sedis in suis diœcesibus ac provinciis gaudent. Bulla Urbani PP. ann. 1378. de Cantuariensi Archiepiscopo :

In suis civitate et diœcesi ac provincia Cantuariæ, in quibus Apostolicæ Sedis Legatus Natus existit, etc.

Eoque jure a potestate et ditione Legatorum ab Apostolica Sede in Angliam delegatorum immunes erant, ut est apud Gervasium Dorobernensem in Actis Pontificum Cantuar. in Willelmo pag. 1663.

Legatus Imperii, Qui alias Vicarius. Exstat Ottonis Imp. Diploma ann. 1209. apud Corium in Histor. Mediol. part. 2. quo Wolphgero Patriarchæ Aquileiensi legationem totius Italiæ committit, ubi hæc habentur :

Volentes quod ipse vice et loco nostro et Imperii Legati, et quidquid ipse ibi de honore nostro et Imperii tractaverit, nos per omnia sumus habituri.

Legatia, Districtus Legati, intra quem jurisdictionem suam exerceret, apud Matth. Paris ann. 1217. et Bromptonum ann. 1214.

Legatio, Munus et officium Legati. Chronicon Reichersperg. ann. 936 :

Agapitus PP. dedit Pallium et Legationem cum privilegio Gerahardo

Episcopo Lauriacensi. Ann. 971 :

Hic Benedictus PP. Pilgrimo Lauriacensi Archiepiscopi Pallium, et commisit Legationem cum privilegio.

Alexander PP. successor Evaristi, ad Episcopos :

Si quis autem Legationem vestram impedit, non unius, sed multorum profectum avertit.

Suppositia est hæc Alexandri Epistola. Vide Capitul. 5. ann. 819. cap. 1. Concilium Triburiense ann. 895. cap. 9. etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Legatio Libera, Cum Legatus omnimoda auctoritate ejus a quo mittitur, gaudet, in Cod. African. cap. 93. 94. Vide Forcellinum.

Legatio, Provincia ubi Missi dominici legatio obitur, quæ et Missaticum dicitur in Capitul. 3. ann. 812. cap. 7. Capit. ann. 828. cap. 3. 4. etc. Charta Will. Siciliæ Reg. ann. 1156. apud Baron. :

In Apulia et Cabria, et partibus illis quæ Apuliæ sunt affines, Romana Ecclesia libere Legationes habebit. Illi tamen qui ad hoc a Romana Ecclesia fuerint delegati possessiones Ecclesiæ non devastent.

Legatio apud Widuk. lib. 2. cap. 9. et Thietm. lib. 2. cap. 1. videtur esse Munus et officium missi i. e. comitis limitum, quem legatum dicit idem Widuk. lib. 1. cap. 36.

Legatio, Epistola formata. Concilium Rotomagense ann. 1050. cap. 9 :

Ut Episcopus alterius diœcesis Clericum, nisi sub Legatione, aut probabilibus signis ordinare præsumat.