« »
 
[]« 2 leudarium » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 074a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LEUDARIUM2
2. LEUDARIUM, Occitanis Laudaire vel Leudaire, dicitur Liber seu Charta continens Leudas seu vectigalia exigenda. Leudæ vero appellantur non modo eæ præstationes, quæ pro mercium transitu penduntur ; sed etiam quæ ab iis qui venum exponunt et ab emptoribus exiguntur. Leudas majores, Leudes mages, Carcassonæ vocant, quæ pro mercibus transeuntibus solvuntur ; minutas vero, quæ pro mercibus minutatim venditis. Ejusdem est originis vox Gallica Leuderie, pro Locus, ubi leudæ percipiuntur, in Lit. remiss. ann. 1451. ex Reg. 185. Chartoph. reg. ch. 177 :
Devant les boutiques de la Leuderie et blanquerie de Besiers.
Vide in Leudis.