LEUDIS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

LEUDIS, Leudum, Compositio, mulcta pro homicidio. Compositio homicidii, in Lege Frision. tit. 14. § 3. 4. est forte compositio leudis, id est, hominis liberi. Lex Salica tit. 37. § 8 :

Si servus ingenuum hominem occiderit, ipse homicida pro medietate compositionis hominis occisi parentibus tradatur, et aliam medietatem dominus servi se noverit soluturum : aut si legem intellexerit, poterit se obmallare ut Leudem non solvat.

Tit. 43. § 11 :

Si autem qui præcipitatus est, mortuus fuerit, tota Leude sua componat.

Vide tit. 55. § 6. 7. Lex Angl. tit. 6. § 5 :

Ad quemcunque hæreditas terræ pervenerit, ad istum vestis bellica, i. e. lorica et ultio proximi, et solutio Leudis debet pertinere.

Formulæ vett. cap. 51 :

Exinde taliter ab ipsis bonis hominibus fuit judicatum, ut illam Leudem, ut lex erat, ipsi illi solvere deberet.

Formula 7. et 8. ex Parensalib. :

Ut post hunc diem nec ipsi illi, nec ullus in causa ipsorum, nec ulla opposita persona de præfata morte illius quondam, nec de ipso homicidio, nec de ipsa Leude nullam reclamationem nec nullum impedimentum pontificium non habeant ad faciendum.

Hincmarus Remensis in Epistola ad Carolum C. Regem Franc. edita tom. 2. Spicilegii Acheriani ; de quodam Liudone qui homicidium perpetrarat :

Cum judicatum fuerit, ut eisdem Leudem renuntiaret ; et homines vestri faidam jurarent.

Rectius Editio Cellotii, Leudem rewadiaret. Charta Nicolai PP. ex Tabulario S. Vitoni Virdun. de Advocato :

Et de residuo suum tertium habeat de Leude, et de sanguine facto, etc.

Adde Legem Frision. tit. 2. § 3. 4. 5. 6. 7. tit. 5. § 2. tit. 14. § 4. Capitul. Caroli M. 5. ann. 803. cap. 12. Capitul. Caroli C. tit. 12. § 5. tit. 39. § 2. etc. Vide Grimm. Antiq. Jur. Germ. pag. 652. Philips. de Jure Anglosax. § 31.

Leode, in Pacto Legis Salicæ tit. 44. et form. 125. apud Lindenbrogium ; Leodis, in Capitul. 3. ann. 813. cap. 11. 29. et in Capit. 3. ann. 819. cap. 7.

Liudis. Capitulare triplex ann. 808. cap. 2. Edit. Baluzianæ :

Et si de ipsa morte evaserit, ipse ipsam Liudem recipiat, et liber postea remaneat.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Laudis. Litteræ Ludovici Jun. Regis Franc. ann. 1145. tom. 1. Ordinat. pag. 10 :

Quod si infra urbem aliquid forifecerint, pro Laude Baronum ipsius civitatis emendabunt.

Vide in Laudum 2.

Leudum. Vett. Glossæ : Leudum, compositio, sive Widrigilt. Lex Longob. lib. 1. tit. 9. § 28. Pipin. 11. :

Et qui ex ipsis peregrinis ausus fuerit occidere, 60. sol. in sacro palatio nostro componat : et insuper compositio ipsa fiat de ipso homicidio, cui legibus Leudum ipsum pertinuit.

Adde § 35. Transiit postea hæc vox ad quasvis præstationes ; nam etiamnum

Leuda, Lesda, Leda, etc. Gall. Laude, Louade, Leude, appellatur quævis præstatio, vel quodvis tributum, maxime quod pro mercibus penditur : frustra enim Expillius actione forensi 15. ait ita in Dalphinatu appellari tributum quod pro plassagio, seu loco ubi venum exponitur bladum, et ejusdem bladi mensuratione exsolvitur, cum constet id nominis passim pro quovis tributo usurpari. Neque felicius scripsit Chopinus lib. 1. de Domanio tit. 9. n. 1. Leudam dici a

laudanda venditione rerum publice venalium

: id est, pro facultate venum merces exponendi : sed non ego credulus illi. A voce Teutonica Leysten, Leystan, quæ præstare significat apud Willeramum in Cantica Canticorum pag. 70. num. 31. Leudam accersit Gravelor. in notis ad Rocheflavinum, ubi addit Leude apud Occitanos, id potissimum

appellari, quod a rusticis aliquid in foro vendentibus carnifici præstatur et exsolvitur. Varie autem hæc vox effertur.

Leuda, in Rescripto Alphonsi Regis Aragonum apud Saxium in Pontificio Arelat. Leuda vel pedaticum. Libertates Salvæterræ in Ruthenis ann. 1284 :

Nullus habitans in dicta villa det Leudam de re quam vendat, vel emat.

Curia Generalis Catalaniæ celebrata in villa Montissoni ann. 1289. sub Alphonso Rege Aragon. :

Et quod aliqua barca, vel aliquod aliud vexellum quod vadat per aquam, non compellatur nec teneatur applicare, nisi in illis locis in quibus debeat Leuda persolvi.

Charta R. Abbatis Caroffensis ann. 1308. ex 2. Regesto Philippi Pulcri Regis in Tabulario Regio n. 11 :

Quicunque Leudam furatus fuerit, in decem solidis puniatur.

Charta anni 1370. in Probat. Hist. Turen. :

Pedagia, botagia, dralhas, quidagia, aspergia, Leudas, etc.

Occurrit vox Leuda, in Charta Raymundi Berengarii Comitis Barcinon. ann. 1067. Marcæ Hisp. col. 1135. in Testamento Raymundi Comitis Ceritaniæ ann. 1095. ibid. col. 1194. in alio Testam. ann. 1131. ibid. col. 1274. Statutis Massil. lib. 2. cap. 1. § 33. Charta Raymundi Comitis Tolosani ann. 1222. Litteris Philippi Pulcri pro Tolosanis ann. 1303. tom. 1. Ordinat. Reg. pag. 394. Charta Richardi Regis Angl. ann. 1190. tom. 1. Anecd. Marten. col. 637. Statutis Edwardi ann. 1283. apud Rymerum tom. 2. pag. 262. etc. Vide Catellum in Hist. Tolosana pag. 31. 89. et Gariellum in Episcop. Magalon. pag. 154.

Lauda. Consuet. loci de Troi in Biturigib. art. 6. apud Thomasserium :

Et sur chascun desdits habitans non ayans beufs, 2. den. Tourn. et s'appelle ledit droit, le droit de Laude.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Leusda, in Charta Massil. ann. 1202 :

Pedaticum, guidaticum, Leusdam vel alium usaticum.

Leuzda, in Charta Mariæ D. Montispessulani ann. 1205. tom. 8. Spicileg. Acher. pag. 220.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Lezda, in Chartulario Gratianop. fol. xli.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Lezna. Sententia ann. 1208. apud Marten. tom. 7. Ampliss. Collect. col. 96 :

De aliis Leznis et pedagiis, dicimus, etc.

Forte legendum Lezdis.

Lezta, in Charta Sanctii Regis Aragon. æræ 1090. apud Martinezium in Hist. Pinnatensi lib. 3. cap. 10.

Lesda, in Charta Libertatum Villefrancæ apud Gallandum :

Quidquid ibi vendiderint, non dabunt Lesdam excepto sale.

Ibidem :

Lesda annonæ et salis.

Fori Morlanenses art. 26 :

Si quod non tenentur solvere Ortesii Lesdam, neque pedagium, neque aliud deverium pro eisdem.

Rursus habetur in Tabulario S. Martialis Lemovic. in Libertatibus Moirenci concessis ann. 1164. et confirmatis ann. 1209. tom. 1. Hist. Dalphin. pag. 17. col. 1. Charta Raymundi Comitis Provinciæ ann. 1173. inter Instrum. tom. 1. Gall. pag. 67. bis terve in Consuetudinibus Lugdun. ann. 1206. apud Menesterium in Probat. Hist. ejusd. civitatis pag. 97. col. 1. in Charta ann. 1216. ex parvo Chartul. S. Victoris Massil. fol. 157. v°. Charta ann. 1223. apud Baluzium tom. 2. Hist. Arvern. pag. 256. Charta ann. 1268. ex Archivo Episcopatus Massil. Alia ann. 1297. ex Archivo Piperac. Tabulario Diniensi ann. 1320. apud Gassendum in Notitia Eccl. Diniensis pag. 83. Charta ann. 1429. ex Archivo Piscatorum Massiliensium, etc.

Lisda, In Charta Hugonis Regis Italiæ ann. 928 :

Et cum Lisdis et curvatis, et cum omni districtu suo, etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Lisida. Dotatio Ecclesiæ S. Nicolai juxta mare ann. 1056. apud Stephanotium tom. 10. Fragment. MSS. pag. 283 :

Donamus illi Ecclesiæ Lisidas de omni labore, quem laboraverint homines, qui ibi stabunt, et donamus illi mansionem unam, quæ est in mercato juxta ecclesiam S. Pauli et medietatem Lisidæ de Feira.

Lidia, in Charta libertatum oppidi de Moneto in Biturigibus ann. 1269.

Leda. Charta Raimundi Comitis S. Ægidii ann. 1164 :

Et in Leda et corda de mercato medietas erit mea, et medietas illorum, excepta Leda lumborum et linguarum, et excepta Leda ubiarum, et omnium fructuum, qui ad sextarium non vadunt.

Hominium Guidonis Vicecomitis Lemov. Abbati S. Martialis ann. 1245. tom. 2. Fragm. Hist. Stephanotii MSS. :

Abbas et Conventus S. Martialis jus dominii, districtum et jurisdictionem temporalem se habere dicebant, et etiam asserebant, quod in Leda sive pedagio totius vini, quod apportatur Lemovicas a quibusdam deforis villam, et reponitur in tabernis vel venditur in plateis..... quod pedagium sive Leda ipsorum locorum ad ipsos pertinet.

Vide Gariellum in Episcopis Monpessulanis pag. 63. 64. 110. et Statuta Massiliensia lib. 1. cap. 15. § 2.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Læda, in Confirmatione privilegiorum Civitatis Aquensis ann. 1291. apud Pittonem Hist. ejusd. urbis pag. 170.

Leida, Leyda. Charta Ademari Vicecomitis Lemovic. ann. 1184. in Tabul. Dalonensi fol. 11 :

Pedagia et Leidas rerum suarum, sive alias consuetudines, quæ a vendentibus et ementibus exigi solent.

Charta anni 1222. apud Chopinum lib. 3. de Sacra Polit. tit. 2. n. 18 :

Immunes et absoluti ab omni questa, et tolta, et ab omni Leida.

Alia anni 1231. in Regesto Tolosan. f. 38 :

Item habebit in foro S. Andreæ medietatem Leidæ integræ de omnibus venalibus quæ ibi veniunt, vel deferuntur.

Libertates urbis Montisregalis in Sebusiis :

De pomis, piris, castaneis et similibus, et minutis fructibus non debet Leyda levari.

Libertates Belli-visus de Marco ann. 1256. tom. 1. Histor. Dalphin. pag. 58 :

Leidam autem bladi, vini, animalium, et cannabis, et aliarum rerum venalium levare debemus, secundum quod in civitate Viennæ levari hactenus consuevit.

Adde Libertates urbis Seysellensis ann. 1285. Chartam ann. 1262. apud Baluzium tom. 2. Hist. Arvern. pag. 268. aliam ann. 1308. ibid. pag. 783. Hist. Dalphin. tom. 1. pag. 78. 97. etc.

Ledda. Charta ann. 1165. tom. 13. Spicileg. Acher. pag. 317 :

Et de omnibus omnino rebus, de quibus Ledda vel usaticus dari solet.

Occurrit præterea in Charta Raimundi Comitis Tolosani ann. 1149. apud Gallandum de Franco alodio pag. 197. et in alia ann. 1242. apud Baluzium in Notis ad Concilia Narbon. pag. 90. in Charta ann. 1067. Marcæ Hisp. col. 1132. in Litteris ann. 1128. ibid. col. 1262. etc. Perperam Jedda scriptum reperitur pro Ledda facili lapsu in Charta Oldegarii Episc. Barcin. in illius Vita num. 36.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Leddis. Charta Rengardis Comitissæ Biterr. ann. 1070. Marcæ Hispan. col. 1153 :

Census, redditus, mercata, telonea, Leddes, etc.

Eadem habentur ibid. col. 1160.

Lidda, in Charta ann. 1066. in Notis ad Concilia Narbon. pag. 79.

Lædia, in Charta Humberti D. Bellijoci pro libertatib. Bellevillæ ann. 1233. tom. 9. Spicil. Acher. pag. 185. :

Quicunque extraneus ad forum Bellevillæ venerit, si in foro Lædias dederit, de pedagio non tenetur.

Ibid. pag. 182. Lædia, et Ledia leguntur.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Lidia, in Charta ann. 1269. apud Thomasserium in Consuetudinibus Bituric. pag. 96.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Letia, in Charta Willelmi Domini Montispessulani ann. 1103. apud D. Brussel. tom. 2. de Feudorum usu pag. 728.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Letdarius, ut mox Leidarius, ibidem.

Leidarii seu Leudarii, Collectores Leidæ, in Statutis Montispessulani. Leudatarii, in Præcepto Johannis Franc. Regis ann. 1363. tom. 3. Ordinat. Reg. pag. 624. Leyderius, in Charta ann. 1308. apud Baluzium tom. 2. Hist. Arvern. pag. 793.

Lesdarii, in Consuetudinibus Barcinonensibus, in Charta ann. 1273. apud Gariellum pag. 286. et in Tabulario S. Flori in Arvernis, nec non in Epistola Bajuli Reg. Majoricæ ad Massilienses ann. 1327 :

Noveritis nobis constare per albaranum Lesdariorum tabulæ civitatis Majoricæ, etc.

Laiders et Læders, in Libertatibus villæ de Perouse ann. 1260. apud Thomas. in Consuet. localib. Bitur. pag. 66.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Leydator, in Charta ann. 1309. tom. 1. Hist. Dalphin. pag. 86.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Leudoismus, Idem quod Leuda. Charta Arnaldi Episc. Barcinon. pro Magistro Ordinis S. Jacobi de Spata :

Tenemini vendere infra sex menses salvo Leudoismo.