« »
 
[]« Licerceris » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 099b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LICERCERIS
LICERCERIS, Centurio. Gloss. Isid. Additur in Pithœanis, Luceres ; erant autem Luceres vel
Lucerenses pars tertia populi Romani, appellati a Lucero Ardeæ Rege, qui auxilio fuit Romulo adversus Tatium bellanti
, si Festo fidem habeamus. A Lucumone Luceres dictos ait Junius.