« »
 
[]« Linta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 118c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LINTA
LINTA, Linteum, Gall. Linge. Mandatum Henrici IV. Regis Angl. ann. 1401. apud Rymer. tom. 8. pag. 634 :
De qualibet centena Lintæ, telæ, canevacii, pannorum, etc.