MACTUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Mactus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 164a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MACTUS

MACTUS, Festo, magis auctus : Isidoro lib. 10. Orig. Magis auctus gloria. Ita mactare, pro augere, non semel apud Plautum. Litteræ Bernardi Comit. Bisuldun. ann. 1006. in Append. Marcæ Hisp. col. 963 :

Inthronizandum (abbatem Adalbertum) cum populo ipsiusdem pariter regionis reliqui ut opilionis domestici cancello nimirum mactuoso imposterum mactu maneat Mactus.

Frodoardus in Stephano IV. PP. :

Insuper accedunt donorum insignia Macto.

In Leone IV :

Juris Apostolici summoque cacumine Mactus.

Mactus virtute, apud Donatum, et Paschasium Ratbertum in Vita S. Adelardi.

◊ In Glossis Isidori hæc legimus : Mactum est, humectum est, emollitum, infectum, a Gr. μάττειν, unde μαϰτός.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Mactus, pro Mactatus, in Actis S. Cassiani mart. apud Ill. Fontaninum in Antiquit. Hortæ pag. 349 :

..... Conspexit abesse

Martyrium, per quod Mactus conscenderet aulam.