MALANDRINUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Malandrinus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 191a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MALANDRINUS

MALANDRINUS, vox Italica, Malandrino, Latro, grassator, pirata. Thomas Walsinghamus in Henrico V. pag. 388 :

Brigantinorum more semivestitus, gestans ad latus sagittas breves, qualiter utuntur Equites illarum partium, (Italiæ) qui Malandrini dicuntur.

Charta Petri Gradonici Ducis Venet. apud Odoricum Raynaldum ann. 1310. n. 30 :

Et forbannitos, et Malandrinos, et forenses, quot potuerunt, collegerunt.

Ita usurpat Bertramus Reoldus in Actis S. Francæ Abbatissæ n. 9. Utitur etiam Froissartes pro convicio 2. vol. cap. 89.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Malandrenus, Eadem notione, in Chronico Andr. Danduli apud Murator. tom. 12. col. 610 :

Paratos ibidem inveniemus Malandrenos.

Maledrini, apud Gobelinum Personam in Cosmodromio ætate 6. cap. 70 :

Multi latrones et Maledrini, etc.

Vide Hieronym. dalla Corte lib. 6. Hist. Veron. pag. 309.

◊ Ita porro Franci nostri dum in Syria morarentur, latrones vocarunt, ab Ægyptiis et Arabibus, quibus familiare est latrocinia exercere, quos inde per contumeliam ut leprosos plerosque Malandrinos appellabant, nam Elephantiasis, ut ait Marcellus Empiricus cap. 19.

morbus est Ægyptiorum populis notus, nec tantum in vulgus extremum ; sed etiam in Reges ipsos frequenter irrepsit

. Nec enim assentior viris doctis, existimantibus sic dictos a mal andare male incedere, id est, vivere, vel a malo et latrone, quasi Malandrino sit pro Malatrino. Haud scio an rectius vocis etymon accersat Carolus de Aquino in Lex. milit. a mala, pera viatoria, et latro ; quod ii latrunculi in ejusmodi sacculos maxime impetum faciant.