« »
 
[]« 1 malannus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 191a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MALANNUS1
1. MALANNUS, f. Morbus comitialis. Acta S. Raynerii tom. 3. Junii pag. 451 :
Et sæpe cum cultello aperiebantur ei dentes, ut cibum vel potum sumeret ; et dicebant eam pati infirmitatem, quæ dicitur bonannum per contrarium, id est mal, Malannus.