« »
 
[]« Malignare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 196b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MALIGNARE
MALIGNARE, Idem quod Gallicum Mehaigner. Leges Henrici I. Regis Angl. cap. 11 :
Qui ordinatum occiderit, vel Malignaverit, emendet ei sicut rectum sit.
Vetus Consuet. Andegav. cap. 162 :
S'aucun Malingneux qui puisse montrer Mehain evident, etc.
Vide Mahamium.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Malignare, Nocere, in Epist. Alani Aurigæ de Detest. belli Gall. edit. Duchesn. pag. 481 :
Malignandi prava semper industria vices æquitatis assumit, ut cum nomine placeat, re noceat.
Et ne aliquibus Malignare volentibus occasio tribuatur... præsentes litteras sigillorum nostrorum suffragiis fecimus roborari,
in chart. Marchion. Brandenb. ann. 1280. apud Gercken. Cod. Diplom. Brandenb. tom. 2. n. 202. pag. 353.