« »
 
[]« Mancipiolum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 208b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANCIPIOLUM
MANCIPIOLUM, Mancipium, servus minoris pretii. Concil. Turon. II. cap. 19 :
Reliqui Presbyteri et Diaconi et Subdiaconi vicani hoc studio se custodiant, ut Mancipiola sua ibi maneant, ubi uxores suæ. Illi tamen segregatim solitarii in cella jaceant, et orent, et dormiant.
Mancipiolum, petit sergent, mancip, in Gloss. Lat. Gall. Sangerm.