« »
 
[]« Mandrus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 214b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANDRUS
MANDRUS, pro Mandra. Constit. Mss. Caroli reg. Sicil. :
Et nullas extorsiones per terras, campos et Mandros de rebus et animalibus faciant.