« 1 mandum » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 215a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANDUM1
1. MANDUM, Dispositio testamentaria. Charta Lusitanica æræ 1208. apud Brandaonum tom. 4.
Monarch. Lusitan. pag. 270. v. :
Et mando, quod si omnes isti, quibus mando, adimpleri Manda mea non potuerint, convenire, etc.Id. pag. 272 :
Dividant pecuniam inter se, excepta illa, quam mandaverit pro anima sua dari.