« »
 
[]« 4 manica » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 220b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANICA4
4. MANICA, Manubrium, capulus. Vita S. Juvenalis Episc. tom. 1. Maii :
Produxitque gladium et inversam gladii Manicam in os ejus misit, qui strictis dentibus tenuit viriliter.
Gloss. vetus MS. Sangerm. : Capulus, locus in quo mortui efferuntur, sive Manica gladii. Gall. Manche.