« »
 
[]« Manicia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 221a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANICIA
MANICIA, pro Manica, chirotheca. Placitum ann. 814. apud Murator. tom. 2. part. 2. col. 362 :
Scaptolfus sua sponte cessit et perdonavit eis ipsos cxc. mancos, et suscepit ab eis launechild, similiter Manicias par unum.
P. Carpentier, 1766.
Charta ann. 936. apud Murator. tom. 2. Antiq. Ital. med. ævi col. 135 :
Per hanc præsentem paginam vendicionis, et per duas Manicias hac tradere visus sum, et corporaliter facio tibi investituram venditionis justa legem meam Alemagnorum. Menicle,
pro Manicle, Manica ferrea, in Lit. remiss. ann. 1384. ex Reg. 125. Chartoph. reg. ch. 120 :
Sa femme Richarde ala en la ville de Caen pardevers le lieutenant du viconte du lieu requerir les Menicles pour le amenicler.