MANICIUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Manicium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 221a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANICIUM

MANICIUM, Manuela, χειρίς, in Gloss. Gr. Lat. Manica. Græci recentiores μανίϰιον dixerunt. Constantinus de Adm. Imp. cap. 37 :

Τὰ γάρ ἱμάτια αὐτῶν εἰσὶ ϰόντουρα ϰαὶ μανίϰια ἀπὸ τῶν βραχιόνων ἀποϰεϰομμένα.

Symeon Thess. de Templo pag. 220 :

Διὸ ϰαὶ σάϰϰου τύπον ἔχει, οὐδὲ γὰρ ἔχει τοῦτο ἃ ϰαλοῦσι μανίϰια.

Occurrit etiam in Chronico Alexandr. pag. 780. sed ibi legendum μανιάϰιον, i. torques. Gloss. Lat. Gr. : Torques, μανιάϰης. Glossar. Græc. Lat. : Μανίαξ, tortile, circulus tortus. Alia vide apud Meursium in Gloss. et in Gloss. mediæ Græcit. Aliud sonat μανίσϰιον recentioribus Græcis. Lexicon Gr. MS. Reg. Cod. 2062 : Σιπυά, τὸ μανίσϰιον, ἢ ἀρτοθήϰη. Nostris Manequin, arca panaria, quæ manu tenetur.

Manicillium, χειρίδιον, in iisdem Gloss. Græc. Lat. diminut. a Manicium. Græcis recentioribus μανιϰέλιον.