![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/M/225b.jpg)
« 2 mansa » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 225b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANSA22. MANSA, Trudes, momentum, pondus, ut videtur ; idem quod Italis Manovella. Chron. Sublac. apud Murator. tom. 4. Antiq. Ital. med. ævi col.
1045 :
Alio tempore qui assistebat ibi ad officium peragendum, cum vellet lampadem, quæ ante altare erat, ut congruum sibi fuerat, deducere, subito tunc lapsa est. Cumque eam in terram venire crederet, subito Mansa, de qua deponi solita erat, visa est dependere, lumine accensa.
