« »
 
[]« 2 mansura » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 229c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANSURA2
2. MANSURA, Idem quod Mansionaticum, Jus gisti, seu procurationis. Bulla Leonis IX. PP. ann. 1094. apud Marten. tom. 2. Ampliss. Collect. col. 68 :
Nec... quisquam eorum præsumat aut in villis vel possessionibus quæ ad ipsa monasteria respicere videntur placita tenere, Mansuras aut precarias facere, redhibitiones vel freda exigere, etc.
Charta Henrici Comitis Trecens. ann. 1159 :
Notum fieri volo me monachis S. Florentini Deo servientibus, diem concilii quod constitutum est secundo die Lunæ Quadragesimæ, et forifactiones magnas et parvas, quæ in jam dicto concilio fient, et justitiam et Mansuras et teloneum... in perpetuum possidenda dedisse.