MANUOPUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Manuopus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 248a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANUOPUS

MANUOPUS, seu cum manuopere captus, in Fleta lib. 2. cap. 52. § 42. est in furto, vel cum re furtiva deprehensus. Will. Thorn pag. 2021 :

Clamat in hundredo isto in manerio suo de Swanes tenere placita de felonibus captis cum Manuopere ad sectam, etc.

Vide Handhabenda. Alia notione apud Radulfum de Hengham in Parva cap. 7. disseisina fieri dicitur, cum Manuopus alicujus impeditur, etc.

Manuoperare. Idem Radulfus de Hengham capite laudato :

Divortium celebratum est inter virum et mulierem, si post divortium vir teneat se in hæreditate perquisita in maritagio mulieris, statim cum post divortium Manuoperetur, disseisitor est.