« »
 
[]« Maxnile » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 314a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MAXNILE
MAXNILE, pro Masnile, Agri portiuncula cum æde, Gall. Ménil. Codex MS. Irminonis Abb. Sangerm. fol. 126 :
In Maxnili Badansete habetur area molendini una.
Charta apud Stephanot. tom. 3. Antiquit. Pictav. MSS. pag. 344 :
In villa quæ dicitur Anciacus Maxnilis, curtiferis, viridigariis, etc.
Vide Mansionile.