« »
 
[]« Mellita » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 332c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MELLITA
MELLITA, Potio confecta ex melle, cum scilicet
favi decoquuntur in dulcem et barbaram potionem
, ut ait S. Hieronymus Epist. 2.
Delibuta melle vina
, Epist. 99. Capitula Theodori Cantuar. cap. 1 :
Tres dies... a vino, medone, Mellita, et cervisia... abstineat.
Adam Bremensis cap. 103. et Albertus Stadensis ann. 1025 :
Ordinavit ut Canonicis in Dominicis diebus unicuique duplex datur Mellitæ copia.
Potio ex melle
, in Epist. Theodemari Abbatis ad Carolum M. Potus in quo mel est, in Epist. 62. Bonifacii Archiep. Mogunt. Idem quod Pigmentum. Vide in hoc verbo. Mellita cervisia, non semel in Pœnitentiali MS. Thuano, et in Concilio Wormaciensi cap. 40. Vide Medo.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
In jejuniis prohibita ejusmodi potio. Formulæ veteres Alsaticæ apud Eccardum ad calcem Legis Salicæ pag. 243 :
Cunctis omnino a carne et pinguedine, et omni quod ex lacte conficitur. Pisces et oves præter infirmitatem nemo præsumat. Similiter vinum et omne quod melle dulcioratum est.