« Melodus » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 333b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MELODUS
MELODUS, Cantator. Ausonius in Professoribus Burdegal. Carm. 16 :
Milo Monachus Elnonensis lib. 2. Vitæ S. Amandi cap. 1 :Te fabulantem non Ulysses linqueret,Liquit canentes qui Melodas virgines.
Vita S. Romani Archiep. Rotomag. apud Marten. tom. 3. Anecd. col. 1663 :In caulisque jubes sacris astare Melodos.
Cantat dulcisonus pro virginitate Melodus.
Melodi Infantes, in Ordine Romano, nostris Enfans de Chœur. Qui vero Melodi
potissimum apud Græc. Byzantinos appellati fuerint, attigimus in Notis ad Alexiadem.
Melodus, Cantus. Prudentius Hymno 9. Cathemer. :
S. Radbodus Episc. Carm. in S. Suibertum Episc. :Da puer plectrum choreisUt canam fidelibus,Dulce carmen et Melodum,Gesta Christi insignia.
Hic tibi suavisonum pagit, vir sancte, Melodum.
Meloda, Eadem notione. Fortunatus lib. 9. Poem. 7 :
Sidonius lib. 9. Epist. 15 :Cur mihi injungis lyricas Melodas.
Melodis insonare pulsibus,id est, concentibus suavibus. Vide Glossar. med. Græcit. col. 900. voce
Μέλος.