« »
 
[]« 2 mensata » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 343a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MENSATA2
2. MENSATA, Unius mensis servitium, quo Milites in Aragonia Regi obnoxii erant, quos inde Ricos hombres de la Mesada appellabant, ut observat Hieronymus Blanca. Ximinus Petri Salanova Justitia Aragonum tit. de Privilegiis Baronum :
Item servatur de ussanzia, quemlibet Ricum hominem debere servire in anno suis expensis per Mensatam, quæ durat, sive computatur a die qua incipit ire ad Regem usque ad reversionem, juxta generale privilegium domini Regis Petri.
Et de Militum privilegiis :
Miles, vel aliquis de genere ejus, non tenetur facere pro denariis, quos tenet, Mensatam suis expensis, sed Rex tenetur ei providere juxta numerum bestiarum, quas duxerit. Quæ Mensata per Ricos homines non fit, nisi propter calonias quæ sunt eis concessæ.
Eadem habet Vitalis Oscensis Episcopus. Apud Michaelem del Molino in Repertorio Foror. Arag. :
Qui tenent cavallerias honoris, tenentur servire D. Regi tempore guerræ per tres menses in anno, in eundo, stando et redeundo.
Vide Servitium fallitum.
Mensata, Annona aut cibus ad unum mensem. Chronicon Fontanellense cap. 8 :
Mensatas ad unumquemque mensem sufficientes præberent alimoniam, etc.
Actus B. Hugonis Archiepisc. Rotomagens. MSS. :
Mensatas in hoc Cœnobio constituit, deputatis videlicet villis, quæ per unumquemque mensem sufficientem præberent alimoniam.
Vide Mesaticum. []