MERCIA 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 mercia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 352a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MERCIA2

2. MERCIA, Merciamentum, Mulcta, amerciamentum, misericordia, ex Gallico Merci. Monasticum Anglic. tom. 2. pag. 14 :

Item catalla furum, et Merciæ quæ ex murdris vel aliis forisfactis contingunt.

Pag. 16. exponitur pecunia quæ dari solet pro murdro. Pag. 17 :

Si aliquis hominum suorum sit in Mercia erga Regem, vel Ballivos suos, pro quacunque causa, vel delicto, vel forisfacto, Merciæ et Merciamenta prædictis Canonicis redduntur, servata Regiæ potestati justitia mortis et membrorum.

Pag. 18 :

Catalla furum et Merciæ vel misericordiæ quæ ex murdris vel ex aliquibus aliis forisfactis... contingunt.

Adde pag. 71. 138. 264. Tabular. Majoris Monast. :

Quod si quis hanc eleemosynam violaret, in Mercia domini Comburnii esset, et de damno monachis illato in septuplum restitueret.

Hinc nostris Reliefs à merci dicuntur relevia, quæ mulctæ obnoxia sunt, si stato tempore non fiant. Vide Amerciare.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Merciamentum, Jus, ut videtur, manusmortuæ, quod ad arbitrium domini exigebatur. Charta Guidonis Comit. Nivern. inter Ordinat. Reg. Franc. tom. 3. pag. 118 :

Si aliqui vel aliqua sine filio vel filia decesserit, echeeta mortui vel mortue sine Merciamento aliquo ad propinquiorem liberum heredem deveniet.