META 4, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 4 meta » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 368c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/META4

4. META, alia notione, f. Quod domino competit pro jure defigendi metas in terris vassallorum. Charta Odonis Episcopi Belvacensis ann. 1146. apud Louvetum :

Censumque quem Hugo de Yvoilio per concessionem ipsius Drogonis, quia uterque census de feodo ejus erat, in remissionem peccatorum suorum eidem Ecclesiæ donaverat, eis similiter concessit, et Metas, et venditiones eis pariter remisit.

Metæ Caroli, Pyrenæi montes, dicti, quod Carolus M. arma sua victricia ulterius non tulerit. Willelm. Brito lib. 1. Philipp. :

.... Terrarum quidquid habetur

A pelago, quod nos hodie distinguit ab Anglis

Usque sub Hispanos fines, portusque remotos

Qui Caroli Metæ populari voce vocantur.

P. Carpentier, 1766.

Meta Ferrata, Quæ ferro munita ab aliis distinguitur. Charta Joiæ dom. de Vallaincort ann. 1241. in Chartul. Montis S. Mart. part. 1. ch. 116 :

Secundum altitudinem Metæ ferratæ, quæ..... de consensu meo et ecclesiæ Montis S. Martini communiter est defixa. Meta

et Mette passim, a Latino Meta, pro Borne, limite.

Metas Figere, Majoribus villarum maxime competere supra observatum ad vocem Bonagium in Bona 2. ob idque juris certa ipsis statuta præstatio, cujus mentio occurrit in Statutis Stampensibus ann. 1179. apud D. Fleureau Hist. Blesens. cap. 28. pag. 111 :

Ob metas figendas Præpositus sextarium vini rubei Stampensis tantummodo accipiet.

Quod de præstatione ob probatas mensuras exacta, minus recte intellexisse videtur laudatus Auctor.