![[]](img/image.png)
«
Meto » (par P.
Carpentier, 1766), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 371b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/METO
METO, Idem quod supra
Meteo. Charta Theob. comit. Campan. ann. 1250. in
Chartul. Campan. ex Cam. Comput. Paris. :
Centum Metones bladi, quos habent a
domino Wangionisrivi in terragiis de Generoia et de Mirabel..... Ducenti Metones
molituræ, quos habet in molendinis de Soncort.
Vide mox
Metonnus.