« »
 
[]« Meto » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 371b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/METO
METO, Idem quod supra Meteo. Charta Theob. comit. Campan. ann. 1250. in Chartul. Campan. ex Cam. Comput. Paris. :
Centum Metones bladi, quos habent a domino Wangionisrivi in terragiis de Generoia et de Mirabel..... Ducenti Metones molituræ, quos habet in molendinis de Soncort.
Vide mox Metonnus.