MEZENA 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 mezena » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 374b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MEZENA1

1. MEZENA. Galvaneus Flamma in Chronico majori in Ottone III. :

Fecit preconizari, quod nullus ligna venderet, credens quod Archiepiscopus cibum coquere non posset. Tunc Archiepiscopus liberalior mundi porcorum Mezenas pro lignis habuit, et mirabilem cœnam paravit.

Apud Ughellum tom. 4. pag. 184. Chron. Astense apud Murator. tom. 11. col. 188 :

Dictus Guillelmus miserat dicto Guidoni xx. paria boum, cum carris oneratis odorifero vino, farina tritici, Mezenis salatis, etc.

Italis Mezzéna est succidia, nostris Fleche de lard.

P. Carpentier, 1766.

◊ Stat. datiar. Riper. cap. 16. fol. 9. v°. :

Item quod quælibet persona, quæ mactaret aliquem porcum in locis dictæ Riperiæ causa vendendi, et illum venderet integrum sive ad Mezenas integras recentes ; intelligantur Mezenæ integræ etiam absciso capite, et spallis, et persutis a qualibet ipsarum Mezenarum.