« »
 
[]« Micallia » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 375b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MICALLIA
MICALLIA, Quidquid cibo et potu absumitur. Gall. Mangeaille. Statuta vetera Bressiæ de subhastationibus inter Usatica Revellii edit. 1729. part. 1. pag. 31 :
Stabunt levata per 15. dies, infra quos si debitor solvere velit, reddantur prædicta bona, suis expensis et sumptu ; præter sumptus levationis et Micalliæ, pasturæ, si sint animalia.
Vide Minjayllia.