« »
 
[]« 3 minator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 392a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MINATOR3
3. MINATOR, Ductor, qui minat, ducit. Charta Vicariæ Montispessul. ann. 1103 :
In unoquoque manso amasato de terra unam saumatam de lignis in Nativitate Domini per singulos annos,... et asinum unum cum Minatore ejus.