« »
 
[]« Ministrabiliter » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 400c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MINISTRABILITER
MINISTRABILITER, Virtute ministerii. Conc. Armenor. ann. 1342. apud Marten. tom. 7. Ampl. Collect. col. 360 :
Ministrabiliter datum est a Deo ministris Ecclesiæ dimittere peccata.
Vide supra Ministerialiter.