« »
 
[]« Ministrilis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 401b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MINISTRILIS
MINISTRILIS, Fidicen, Gall. Joueur d'instrumens. Epitome Constit. Valent. tom. 4. Concil. Hispan. pag. 186 :
Nec aliquis ejus (capellæ) singularis cantor seu Ministrilis de cætero non possit ullo tempore diebus festivis nec feriatis die aut nocte cantare... Prædicti cantores et Ministriles appunctentur per eum qui a populo designabitur.
Vide Ministelli.