3. MIRA, Punctum collineationis, Gall. Mire ; ab Italico Mirare, collineare, fixis oculis aspicere, nostris Mirer. Guido de Vigev. Ms. de Modo expugn. T. S. :

Sic homo jacendo supinus in terra respiciat turrim, recte Mirando cacumen turris supra cacumen baculi ; et cum habuerit sic rectam Miram, tunc mensurentur, etc.

Stat. Saluc. collat. 8. cap. 246 :

Statutum est quod quæcumque possessiones situatæ super finibus Saluciarum, si aquæ pluviæ et diluvii in eas venientes commode scolare possunt super iis possessionibus vel super communi ; si autem non possint, debeat quælibet possessio scolare inferius in possessionem magis propinquam et magis descendentem per Miram suæ possessionis. Et licitum sit frangere ripam seu cavezagnam, facta visitatione et obtenta licentia judiciali, ad dandum discursum dictæ aquæ descendendi per Miram alterius possessionis inferioris.

Vide infra Mirare 2.