MONAZONTES, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Monazontes » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 458b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MONAZONTES

MONAZONTES, Monachi, seu potius Eremitæ, Μονάζοντες, apud Gregor. Nazianzenum in Carm. εἰς ἐπιπλάστως μονάζοντας, et Basilium Epist. 304. Lex 63. Cod. Th. de Decur. (12, 1.) :

Quidam ignaviæ sectatores, desertis civitatum muneribus, captant solitudines ac secreta, et specie religionis cum cœtibus Monazonton congregantur. Hos igitur atque hujusmodi intra Ægyptum deprehensos, per Comitem Orientis, erui e latebris consulta præceptione mandamus, atque ad munia patriarum subeunda revocari.

P. Carpentier, 1766.

◊ Cassian. Collat. 18. cag. 5 :

Qui paulatim tempore procedente segregati a credentium turbis, ab eo quod a conjugiis abstinerent, et parentum se consortio mundique totius conversatione secernerent, monachi sive Monazontes singularis ac solitariæ vitæ districtione nominati sunt.