« »
 
[]« 4 mora » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 515b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MORA4
4. MORA, Mansio, habitatio, Gall. Logement. Mandatum ann. 1314. apud Rymer. tom. 3. pag. 476 :
Et ei cameram infra dictum castrum competentem, pro Mora sua assignari.
Aliud ann. 1360. apud eumdem tom. 6. col. 173 :
Magnam turrim nostram Londoniæ (in qua Moram adversarii nostri Franciæ, de assensu Consilii nostri, certis de causis ordinavimus,) etc.
Statuta Collegii Dainvillæ ann. 1380. apud Lobinell. tom. 3. Hist. Paris. pag. 511 :
Si aliqui foranei scholares boni et honesti vellent accipere Moram in dicta domo nostra, etc.
Vide Moratus.
P. Carpentier, 1766.
Moram seu mansionem facerent in eadem villa
, in Lit. ann. 1369. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 389. art. 5.