« »
 
[]« 1 morsus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 522c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MORSUS1
1. MORSUS, Morsellus, Buccella, frustum. Glossæ Isonis : Offas, morsus.
P. Carpentier, 1766.
Mors, eodem sensu, in Lit remiss. ann. 1459. ex Reg. 189. Chartoph. reg. ch. 363 :
Après que icellui Drouet ot mengié ung Mors de pain et beut une fois sur-bout à la table, ou souppoit le suppliant, etc.
Morsellus, Frustulum, Gall. Morceau. Auctor Mamotrecti ad cap. 23. Ecclesiastic. :
Infrunitus, gulosus, qui saporem non quærit in Morsello quem devorat semicoctum.
Sanutus l. 3. part. 13. cap. 9 :
Cibum vel potum in terram projicere et specialiter Morsellum cujusquam ori impositum.
Chr. Windemiense lib. 2. cap. 14 :
Dominus aperit manum suam, sicut buccellas, parvum Morsellum de sua nobis præbens dulcedine, etc.
Utuntur Matth. Paris. pag. 438. Cæsarius l. 4. cap. 89. lib. 10. cap. 8. Cantipratanus, et alii aliquot.
Morsellus Terræ, agri portiuncula, quomodo etiamnum dicimus un morceau de terre, in Monastico Anglic. tom. 2. pag. 82. Charta ann. 1289. in Chartul. S. Vandreg. tom. I. pag. 289 :
Vendidi Abbati et Conventui S. Vandregesili pro xliii. solidis Turon. unum Morsellum terræ, etc.
Tabular. S. Vincentii Cenom. :
Vendiderunt monachi quemdam Morsellum terræ cum totidem prati, unde reddet singulis annis octo denarios censuales.