1. MUNUS, Ipsum Christi corpus mysticum, quod offertur per commemorationem veræ illius oblationis. Canon missæ :

Supplices rogamus et petimus, uti accepta habeas hæc dona, hæc Munera, hæc sancta sacrificia illibata, etc.

Rationem reddit ejusce appellationis Hildebertus Episc. Cenomanensis, de Officio Missæ :

Munera sunt, quoniam Deus hic donatur, et inde

  Munerat auctorem, cui dedit auctor eas, etc.

Stephanus PP. in Epist. ad Pipinum tom. 3. Hist. Franc. :

Et Munera sancta, id est, Corpus Domini nostri J. C. in suis contaminatis vasibus, quos folles vocant, miserunt. Munerum illatio,

in Concilio Valentino Hisp. ann. 1254. cap. 1. Greg. Tur. lib. 7. Hist. cap. 32 :

Adprehende pallium altaris, quo sacra Munera conteguntur, ne hinc abjiciaris.

Idem de Vita PP. cap. 16 :

Ventumque est ut sanctum Munus, juxta morem Catholicum, signo crucis superposito benediceretur, etc.

Fortunatus lib. 4. de Vita S. Martini :

Immaculata Deo cum dona imponeret aræ,

Et Pater attonitus ceremonia diva sacraret,

Munera vel Christi benediceret ore Sacerdos.

Othlonus lib. 2. de Vita S. Bonifacii Arch. Mogunt. :

Attamen in Ecclesia, dum ad Communionem venerit, post omnium suppletionem erit ingressurus ad participandum Munus.

Concilium Lemovicense ann. 1031. sess. 1 :

Facto consilio, cum ad horam confectionis dominici Corporis venisset, atque ex more Archiepiscopus benedictionem populo funderet, super B. Martialis nomine mentionem interseruit, ita dicens : Benedicat et custodiat vos omnipotens Deus, domumque hanc sui Muneris præsentia illustrare, atque suæ pietatis oculos super eam die et nocte dignetur aperire, amen.

Ubi Editor ad marginem perperam numinis reposuit. Anast. Bibl. in Hist. Eccl. in Leone pag. 133 :

Comedentes, de sacris Muneribus participabantur.

Ubi Theoph. Ἐσθίοντες μετελάμϐανον τὴν ἁγίαν δωρεάν. Adde Gregor. Mag. lib. 4. Dial. cap. 60. Capitula Caroli M. lib. 7. cap. 327. 422. et lib. 1. Sacrament. Eccles. Rom. cap. 80. etc. Vide Donum.

2. MUNUS, Beneficium, feudum. Marculfus lib. 1. form. 12 :

Dedit igitur prædictus vir ille per manum nostram jam dictæ conjugi suæ ill. villas nuncupatas ill. sitas in pago ill. quas aut Munere Regio, aut de alodio parentum, vel undecunque ad præsens tenere videtur, etc.

Ubi Bignonius munere Regio, per beneficium Regis, quod postea feudum dictum est, interpretatur. Guntherus lib. 1. Ligurini :

Si patris dominum vassalli filius acri

Læserit offensa, festinet providus illum

Conciliare pater. Quod si contemnet agendum,

Munere privetur. Si vero audire monentem

Filius indomita neglexerit aure parentem,

Non erit in feudo successor idoneus illo,

Ni prius accensam Domini placaverit iram.

3. MUNUS, Pugna gladiatorum vel bestiarum, spectaculum, ab officio, quod munus est, dictum, quia in parentum funere exhiberi cœptum est, ut docet Tertull. de Spectac. cap. 12 :

Munus dictum est ab officio : quoniam officium etiam Muneris nomen est. Officium autem mortuis hoc spectaculo facere se veteres arbitrabantur, posteaquam illud humaniore atrocitate temperaverunt. Nam olim quoniam animas defunctorum humano sanguine propitiari creditum erat, captivos vel mali status servos mercati in exequiis immolabant. Postea placuit impietatem voluptate adumbrare. Itaque quos paraverunt, armis quibus tunc et qualiter poterant eruditos, tantum ut occidi discerent ; mox edicto die Inferiarum apud tumulos erogabant : ita mortem homicidiis consolabantur. Hæc muneri origo.

Passio SS. Perpetuæ etc. tom. 1. Martii pag. 635 :

Munere enim castrensi eramus pugnaturi.

4. MUNUS, Præstationis vel corvatæ species, quæ sub nomine muneris exigebatur. Conventio inter Ludovic. Reg. Sicil. et Arelatensem urbem ann. 1385. ex cod. MS. D. Brunet fol. 4. v° :

Omnes cives..... sint liberi et immunes ab omnibus pedagiis, vectiginalibus (sic) et quibusvis impositionibus, Muneribus ordinariis sordidis, vel extraordinariis.

S. Ambros. de Obitu Valent. :

Rerum extraordinarium Munus.

Consule lib. 11. Cod. Theod. tit. 16. de Extr. sive sord. muner.

5. MUNUS. Lit. Alfonsi comit. Pictav. ann. 1270. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 413 :

Coram conestabulo nostro Arverniæ,.... sive ejus locumtenente, qui non sit de Munere dictorum baillivorum emencium, etc.

Restituendum de numero ex iisd. Lit. in Reg. 126. Chartoph. reg. ch. 130.

6. MUNUS, ni, in Charta Rob. comit. Alencon. ann. 1207. ex Reg. forest. comitat. Alencon. in Cam. Comput. Paris. fol. 13. v° :

Reddendo ex inde pro servicio quatuor Munos census, pro salute animæ meæ ecclesiæ B. Margaretæ Bellimasus annuatim in anniversario meo faciendo.

An pro Nummus ?