« 2 natta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 574c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/NATTA2
2. NATTA, Tuber, ganglion, Ital. Natta. Miracula B. Simonis Erem. Aug. tom. 2.
April. pag. 829 :
A die suæ originis ortus fuit cum una magnissima Natta in capite dextero, magna ut ovum anseris.Ambr. Tægius in Vita S. Petri Mart. tom. 3. April. pag. 691 :
Sanctum rogavit virum, ut ipsum manu sua tangens eum a Natta, quam decem annis in manu habuerat, curaret.Laurentius in Amalthea :
Natta, Steatoma.Michael Toxites in brevi Onomastico, ubi voces a Paracelso usurpatas explanat :
Nacta, Apostema pectoris.Et paulo post :
Nasda, vel Natta, Gibbus.Rochus le Baillif in Diction. Spagyr. :
Nasta vel Natha, Gibbositas.Vocis origo forte Νάσσειν, Premere, densare, et in Glossis Græc. Lat. Farcire ; unde in iisdem Glossis, Ναϰτή, Farsa, id est, Farta, Tumor fartus, densus, oppletus. Vide Nactum.