![[]](img/image.png)
«
Nutinare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 627b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/NUTINARE
NUTINARE,
Corpus, ingenium, genitura. Gloss. Isid. Post Cerdam Grævius restituit
Natura, pro
Nutinare, et
Genitalia, pro
Genitura.