« »
 
[]« 2 occasionare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 026a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OCCASIONARE2
2. OCCASIONARE, Occupare, ad manum ponere, Gall. Saisir. Charta Ludov. VIII. reg. Franc. ann. 1225. ex Cod. reg. 8448. 2. 2. fol. 6. r° :
Neque sustineatis eos (burgenses nostros de Monteferrando) vel res suas Occasionari vel arrestari, seu etiam impediri pro aliquibus debitis.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Occasionaliter, Data occasione, in Tractatu ann. 1493. apud Gotofredum ad Historiam Caroli VIII. Franc. Regis pag. 669.