OFFICIARIUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Officiarius communitatis » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 036b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OFFICIARIUS2

OFFICIARIUS Communitatis, in Reg. capitul. eccl. Carnot. appellatur Canonicus, cui accepti et expensi ratio committitur : ad quem olim potissimum spectabat annuum beneficii reditum unicuique canonico persolvere. Reg. laudata ann. 1499 :

Et in Augusto præcedente habuerit (canonicus) suum grossum in manu sua per Officiarium communitatis.

P. Carpentier, 1766.

Officiarius, Monachus, cui aliquod officium in monasterio demandatum est. Ordinar. MS. S. Petri Aureæ-vallis :

Si vero fuerit festum duplex, tunc duo religiosi antiqui et Officiarii, si sint, descendunt ad invitatorium.

Vide Officiatus.