« 1 officiator » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 036b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OFFICIATOR1
1. OFFICIATOR, Gall. Officiant, Celebrans, qui primas obit partes in officiis divinis. Appendix ad Acta S. Henrici Imp. tom. 3. Julii pag. 788 :
Post quod hora sexta vespertina eadem R. D. Decano Officiatore, Matutinum cum Laudibus anticipatur.
L. , 1840–1850.
Officiator, Qui ecclesiam deservit. Charta ann. 1304. apud Guden. in Cod. diplom. tom. 3. pag. 885 : Ut quocienscunque eandem ecclesiam vacare contigerit, vos sibi possitis et debeatis de Officiatore ydoneo providere.Vide Officiare.