« »
 
[]« Oplus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 049a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OPLUS
OPLUS, pro Populus, arbor. Charta Desiderii Regis Longobard. in Bullario Casinensi tom. 2. pag. 14 :
Clausura curtis prædicti Monasterii de Brixia, quæ dicitur Miliarina, de Oplo teclato, inter terra de Leonis,.... inde per runcoras usque in cornale signato, et exinde in carpeno grosso, vel Oplo, per rouere habentes literas Omega usque in fossa, etc.
Infra :
Usque Oplo, qui est teclato, etc. Arbor Hoplæ,
dicitur in Charta Mathildis Com. ann. 1096. ibid. pag. 117. Murator. tom. 2. Antiq. Ital. med. ævi col. 352. Oplus est Italis Oppio, quæ arbor ad vites alendas, æque ac ulmus, aptissima est, uti jamdiu monuere Mattiolus, Menagius et alii : neque Populus sed Oplus Latinorum dicenda est, de qua, præter Columellam et Plinium, Varro lib. 1. cap. 8. scribit :
ut Mediolanenses faciunt in arboribus, quas vocant Opulos.
Consule præterea Ind. Matth. Gesner. in Script. rei rust. Vide mox Oppius.